« شاه دین »
اى مظهر جان آفرین، حضرت صادق
اى حق تو را صد آفرین، حضرت صادق
اى روضه دلجوى تو بهتر از رضوان
آسایش اندر کوى توبه ز جاودان
اى مظهر لطف خدا حجت یزدان
آیات رب العالمین حضرت صادق
رخسار نورانى تو مصطفى را نور
از نور تو ما را بود جان و سر پرشور
از بغض و غدارى شده خصم تو منصور
اى آفتاب ملک دین حضرت صادق
از بهر قتلت آن لعین چون مصمّم شد
زین واقع شاه مبین همدم غم شد
چشم على مرتضى غرق دریم شد
در روضه خلد برین حضرت صادق
اى هادى خلق جهان نور یزدانى
بر مذهب اسلامیان شاه بى ثانى
دلخسته از ظلم خسان نور ربانى
مسموم زهر ظلم و کین حضرت صادق
چون زهر کین در کام تو ریخت با محنت
کرد آن عدوى بد گهر با غم و خفت
بنمود داغت خون دل ما همه امّت
چون قلب « سراج »  حزین حضرت صادق